بهمن و اسفند روان

قرار بود هجدهم بریم کربلا .نشد جور نشد به جاش ۲۴رفتیم با عزیزترین ها.عالی بود شعف داشت خستگی داشت و درک داشت .درک عظمت و شکوه من در نجف تمام عظمت را دیدم وقتی به صحن شاه مردان رفتم عجیب ترین حس و قوی ترین حس .عظمتش مرا گرفته بود.شاه شهیدان مظلوم بود و عمو و عباس باب الحوائج و غربت رادر کاظمین و سامرا دیدم .شاها ی کوچک ما هم آمده بود و آین خردسال ما از کودکی هم آرام و مهربون و مظلوم و عشق...

من رفتم و از آزمون جا ماندم دقیقا با بی برنامگی شان تمام ژحمات همکاران و هم درس های بهم ریخت آنها که آزمون دادند گفتند که چیزی از دست ندادی . زیارت امام حسین با هیچ چیز قابل قیاس نیست آزمون دی تبدیل شد ۲۸بهمن

ما دوم اسفند آمدیم هر چند یک هفته قبل رفتنمان اشکمان را درآورند خدایشان نگذرد

دوم اسفند آمدیم ودهم مهمونی تالار ما در فانوس بود هر چند به اکراه باز هم میگم خدا ازشان نگذرد